Wyposażenie w ujęciu rachunkowym i podatkowym

Wyposażenie w ujęciu rachunkowym i podatkowym Majątek firmy trzeba ewidencjonować. To obowiązek wynikający z ustawy o rachunkowości. Co określa się środkami trwałymi? Definicja środków trwałych według ustaw podatkowych Według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe to stanowiące własność bądź współwłasność podatnika, nabyte bądź wytworzone we własnym zakresie, kompletne oraz zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

maszyny,
środki transportu,
urządzenia,
budowle,
lokale będące odrębną własnością,
budynki,

inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy.

Dodatkowo ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zalicza do środków trwałych, bez względu na okres ich używania, także:

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w grupie „statki” o symbolu 35.11, zaliczone do branży 1051- -1053 Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego
przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych,
składniki majątku, niestanowiące własności bądź współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie na przykład umowy leasingu, zawartej z właścicielem bądź współwłaścicielami tych składników – jeżeli odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający,

Definicja środków trwałych według ustawy o rachunkowości Zgodnie z ustawą, środki trwałe to kontrolowane przez jednostkę rzeczowe aktywa trwałe, o przypuszczalnym czasie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż 1rok, kompletne i zdatne do użytku w momencie oddania do używania, przeznaczone na potrzeby działalności gospodarczej. W ich poczet wlicza się w szczególności: