Ten rodzaj umowy polega na zobowiązaniu poręczyciela względem wierzyciela polegającym na wykonaniu zobowiązania na wypadek, gdyby dłużnik jego nie wykonał. Planujesz zawrzeć umowę poręczenia? Przeczytaj najpierw, co powinna zawierać! Istotą umowy poręczenia jest fakt, że wskazany poręczyciel odpowiada solidarnie wobec wierzyciela jako współdłużnik. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego pod rygorem nieważności jest wymagana forma pisemna oświadczenia poręczyciela, natomiast oświadczenie dłużnika takiej nie wymaga. Oświadczenie poręczyciela obowiązkowo ma za zadanie wskazywać osobę dłużnika głównego i dług główny. Strony umowy mogą odpowiedzialność poręczyciela zmienić lub zawęzić. Przepisy jasno nie regulują, czy poręczenie ma być odpłatne, dlatego też strony mają w tej kwestii swobodę decyzji. Co powinna zawierać umowa poręczenia? Krok pierwszy - strony umowy Strony umowy poręczenia to Wierzyciel i Poręczyciel. Należy podać ich imiona, nazwiska, daty urodzenia, adresy zamieszkania, numery dowodów osobistych, w przypadku zawierania umowy z przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą - może to być również NIP firmy. Natomiast osoby prawne muszą podać adres siedziby, numer KRS i NIP, jak również dane osoby reprezentującej firmę. Krok drugi - przedmiot umowy poręczenia Tu należy pamiętać o wskazaniu w umowie osoby dłużnika oraz długu. Krok trzeci - zakres odpowiedzialności Co do zasady poręczenie ma charakter solidarny. Strony mogą określić, czy ma to być pełne czy ograniczone poręczenie, a w przypadku zdecydowania się na pełne - warto zaznaczyć, że poręczyciel odpowiada również za odsetki i ewentualnie później powstałe koszty procesowe. Odpowiedzialność może zostać ograniczona w czasie i może mieć charakter warunkowy. Krok czwarty - inne postanowienia W tym momencie można ustalić na przykład formę zawiadomienia poręczyciela o niewypłacalności. Krok piąty - podpisy stron.
